Znajdujący się na terenie gminy Przyrów rezerwat Wielki Las, będący jednym z najstarszych i najbardziej cennych przyrodniczo obszarów w województwie śląskim, został powiększony o ponad trzydzieści hektarów.
Rezerwat przyrody Wielki Las ma długą i bogatą historię. Został utworzony w kwietniu 1953 roku, a jego celem była ochrona rzadkich, higrofilnych i eutroficznych zbiorowisk leśnych, takich jak las olszowo-jesionowy. Tego samego dnia powstał również rezerwat Borek w gminie Koniecpol, co czyni oba obiekty najstarszymi rezerwatami w regionie.
Wielki Las zajmował dotąd powierzchnię około trzydziestu trzech hektarów. Teraz jego obszar został powiększony do ponad sześćdziesięciu trzech hektarów. Decyzja ta jest odpowiedzią na potrzebę objęcia ochroną większego obszaru, którego walory przyrodnicze są niemal identyczne jak te w dotychczasowych granicach rezerwatu.
– Dominują tam higrofilne i eutroficzne zbiorowiska łęgowe, jesionowo-olszowe, występuje ols porzeczkowy w bezodpływowych zagłębieniach oraz zbiorowiska zbliżone do grądu, a także kwaśnej dąbrowy. Dęby osiągają wiek stu pięćdziesięciu lat, olsze czarne – stu trzydziestu lat – podkreśla Przemysław Skrzypiec, zastępca dyrektora Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Katowicach oraz Regionalny Konserwator Przyrody.
Teren rezerwatu stanowi również siedlisko dla wielu chronionych gatunków grzybów i owadów. Stare, martwe drzewa tworzą mikrośrodowiska, które są idealnym miejscem rozwoju dla tych organizmów. Zgromadzone w rezerwacie jesiony, graby, wiązy górskie czy dęby tworzą wyjątkowy krajobraz, w którym można dostrzec także licznie występujące drzewa dziuplaste. Ważnym elementem ekosystemu Wielkiego Lasu są także olsze czarne oraz tereny, które regularnie są podtapiane w wyniku działalności bobrów. Pomimo swojego naturalnego piękna i bogactwa teren rezerwatu nie został udostępniony do zwiedzania.
– Strażnikami rezerwatu są w przypadku tego obszaru liczne zabagnienia, rowy, kanały bobrów i wszędobylskie, występujące w wielkich liczbach, insekty, jak meszki, gzy, kleszcze czy komary – zaznacza Przemysław Skrzypiec.
Wraz z powiększeniem obszaru chronionego wprowadzono także nową otulinę dla rezerwatu, której dotąd brakowało. Liczy ona powierzchnię blisko stu siedemdziesięciu hektarów i ma za zadanie chronić rezerwat przed szkodliwymi działaniami zewnętrznymi, takimi jak zmiany w użytkowaniu terenów przyległych. Zabezpieczenie tego obszaru pozwoli na długoterminową ochronę ekosystemu, a także na ograniczenie potencjalnych zagrożeń wynikających z działalności człowieka w okolicy.
